Grafschrift

Schrijf een gedicht voor me.

Gebruik de woorden waarmee je geboren bent,

de woorden waarmee je opgroeide,

de woorden die je iedere dag van je leven spreekt.

 

Breng me geen roos uit een tuin die je niet zelf gekweekt hebt.

Liever de dikke groene steel van een onkruid

dat in het wild en ongenood groeide

aan de rand van je achtertuinterras.

Liever een handvol verdord gras,

grillig geplukt van je eigen gazon.

 

Schrijf een gedicht voor me

en laat me je stem horen.

Ongekunsteld, rauw,

door merg en been gaand

als het gepiep en geknars van een roestige driewieler.

 

Laat me je gezicht zien.

Getekend en onverzorgd,

ongewassen en ongeschoren,

zacht en verdrietig.

 

Schrijf een gedicht voor me

en lever het af bij mijn bemoste graf

met een pluizige, verwilderde bos bloemen,

geplant en geplukt door jouw hand,

en lees me je woorden voor.

 

Ik zal luisteren.

 

En onder de aarde

en op de winden

en over de zeeën

zal ik mijn applaus laten opklinken

in het lied van de kleine specht

terwijl ze voor eeuwig naar huis vliegt.

 

Uit het boek: De magie van het elfenrijk.